حادثه ممکن است در هرکجا و برای هرکسی اتفاق بیفتد و هیچس قادر نیست آن را پیشبینی کند.
حادثههایی مانند تصادفات رانندگی بیشتر از آسیبهای جسمی و مالی که با خود میآورند، افراد مربوط به حادثه را از لحاظ روحی دچار مشکل میکنند.
خودتان بهتر میدانید که در چنین شرایطی بیشتر از هرکس، کودکان درگیر این آشفتگیها خواهند شد چرا که آنها نسبت به افراد بزرگسال دور و برشان، قدرت درک کمتری نسبت به ابعاد حادثه دارند و خب قطعا بیشتر از آنها دچار ترس و وحشت میشوند.
اختلال استرس پس از حادثه چیست؟
درواقع اختلال استرس پس از سانحه یا به طور مخفف PTSD در کودکان، به آن حالتی گفته میشود که کودک با یک رویداد که قرار است به او آسیب بزند مواجه میشود.
این نوع رویداد، رویدادیست که کودک تحملش را ندارد و هضم آن بسیار برایش سخت خواهد بود.
در پی همچنین حادثههایی، اثرات روحی و جسمی زیادی برای کودک بوجود میآید که کاملا در دراز مدت قابل مشاهده هستند.
کودک در چنین شرایطی مدام آن اتفاق بد را در ذهن خود مرور میکنند و وقتی در حس و حال مشابه آن اتفاق قرار میگیرد و یا حتی به مکان آن اتفاق نزدیک میشود، دچار اضطراب خیلی زیادی میشوند.
حتما شما هم خیلی شنیدهاید که اکثر رفتارهای نادرست در افراد، ریشه در کودکی آنها و اتفاقاتی که شاهد آن بودهاند، دارد.
خیلی از افسردگیهایی که افراد بزرگسال به آن دچار میشوند و یا حتی افسردگیهایی که در همان دوران کودکی به سراغ آنها میآید هم به همین علت است.
نتیجه این میشود که اگر کودکتان، شاهد اتفاق ناگواری بود، بیشتر از هرچیز دیگری باید به از بین بردن اثرات آن اتفاق در این موجود کوچک توجه کنید!
تنها با یک کلیک از کودکت یک ریاضیدان کوچک بساز!
حادثههای آسیبزا کدامها هستند؟
تا اینجای کار گفتیم که حادثه آسیبزا، میشود آن دسته از حوادثی که بسیار فراتر از قدرت تحمل یک کودک هستند و عملا کودک نمیداند در مواجهه با آنها باید چه کاری انجام بدهد.
در این شرایط نمیتواند احساسات و افکارش را کنترل کند و حتی نمیتواند درست احساسش را بروز دهد.
برای مثال
یک تصادف رانندگی،
خشونت در خانه، مثل کتک زدن و کتک خوردن خود کودک یا یکی از اعضای خانواده،
طلاق پدر و مادر بدون توجه به کودک،
تجاوز جنسی،
دیدن صحنههایی که مناسب سن آنها نیست،
دیدن مرگ کسی،
فوت عزیزان نزدیک مثل پدر و مادر،
حضور در زلزله و دیدن ویرانیها،
مشاهده آتشسوزی،
مواجهه با استرسها و ترسهای شدید والدین،
و خیلی از حوادث دیگری که تاثیرات نامطلوب بر مغز کودک میگذارند.
اختلال استرس پس از حادثه چگونه خود را نشان میدهد؟
همه ما تجربه داشتهایم اگر اتفاق بدی افتادهباشد، باید تا مدتها تلاش کنیم خودمان آن مشکل را برای خودمان حل کنیم.
در این شرایط خودمان خسته و کلافهایم.درگیری ذهنی داریم و اگر خسارت مالیهم دیدهباشیم، مشغول بودنمان چندین برابر میشود.
اما مطمعن باشید در این شرایط هیچچیز مهم تر از سلامت روان فرزند دلبندمان نیست.او بسیار به ما محتاج است چرا که جدا از تجربههای بد در حال حاضرش، آیندهاش هم در خطر است.
پس باید حواسمان را جمع کنیم و نشانههایی که کودک در این شرایط از خود نشان میدهد را بسیار جدی بگیریم.
از جمله نشانههای اختلال پس از حادثه در کودکان، این است که احساس درماندگی را در آنها زیاد میبینید.اغلب ممکن است نسبت به قبل پرخاشگر شوند و با هم سن و سالانشان درگیری پیدا کنند.
از طرف دیگر ممکن است افسرده و گوشهگیر شوند.تمایل به صحبت کردن و بازی کردن را از دست بدهند. در مورد مسائل کوچک و بی اهمیت مدام گریه کنند.
ممکن است به این نتیجه برسید که کودکتان بی احساس شدهاست.
کودک شاد و سرزندهای که مدام برای شما شیرین زبانی میکرده، الان دیگر هیچ هیجان و احساس شادی نسبت به اتفاقات اطرافش ندارد.
ممکن است دچار شب ادراری شود و یا مدام ناخنهایش را بجود.
شاید ببینید که شبهای زیادی از خواب میپرد و میگوید که خواب بد دیدهاست.
احتمال دارد که خوابش به هم بریزد و شبها نتواند به خوبی بخوابد و این باعث میشود تمام روز را هم کسل باشد.
حتی امکان دارد از خوابیدن بترسد!
ممکن است دچار ترس از تنهایی شود و نخواهد حتی در اتاق خوابش هم برای ساعتی تنها باشد.
ترجیح میدهد جای بازیهای گروهی و شاد، یک بازی دم دستی را مدام تکرار کند.
این علائم حتی ممکن است پس از مدتی کمرنگ شوند اما شما نباید بیخیال شوید چرا که احتمال زیاد دوباره برمیگیدند!
میزان این علائم و مدت زمانی آن، مربوط میشود به شدت حادثهای که با آن درگیر بودهاند.
تنها با یک کلیک از کودکت یک ریاضیدان کوچک بساز!
درمان اختلال استرس پس از حادثه در کودکان
اول از همه باید متوجه جدیت این اختلال در کودک باشید.
در مرحله بعدی وقتی علائمی که بالاتر مطرح شد را مشاهده کردید باید بسیار حساسیت به خرج دهید.
شاید بنظر شما آن علائم خیلی جدی نیایند، اما امکان تشدید شدنشان زیاد است.
مثلا ممکن است کودک چندین بار آن اتفاق ناگوار را در ذهنش مرور کند. بعد کم کم بروز دهد که دارد آن اتفاق را نشخوار میکند و شروع کند به تصویر سازی کردن آن حادثه.حتی خیلی ترسناکتر از اتفاقی که واقعا افتاده!
در مرحله بعدی ممکن است در آن حادثهی بد غرق شود و مدام فکر کند دوباره دارد اتفاق میافتد. به این فکر کند که آن اتفاق تمام شدنی نیست و دیگر نتواند درست و فرق بین تصورات و واقعیت را متوجه شود!
نکته مهم این است که مشاهده علائم بالا به تنهایی نمیتواند دلیل بر این باشد که کودک شما دچار اختلال PTSD شده است.
تشخیص قطعی این اختلال حتما باید توسط یک روانشناس کودک صورت بگیرید.
کاری که روانشناسان و متخصصان قرار است بعد از تشخیص اختلال برای این کودکان آسیب دیده انجام دهد، این است که شرایط آنها را کنترل کنند و کمک کنند از اضظرابها و فشارهای روانی آنها کم شود.
همه چیز باید برای این فرشتههای دوست داشتنی به زبان شیرین کودکانه خودشان توضیح داده شود.
در آخر این را هم اضافه کنم که اصلا جای نگرانی نیست. شما با تشخیص این موارد و به کارگیری روشهای صحیح میتوانید کودکتان را درمان کنید.
کودکانی که تحت این شرایط قرار میگیرند، در صورت حمایت درست اطرافیانشان میتوانند به خوبی این مشکل را پشت سر بگذارند.شما به عنوان پدر و مادر میتوانید از معلمان، مربیان و روانشناسان درخواست کمک کنید تا روند بازگشت به حالت عادی هرچه سریعتر آغاز شود.
یادتان نرود بچههای کوچک بسیار بی دفاع هستند و این شمایید که باید سریعا متوجه تغییر حالات آنها شده و آنها را تحت حمایت خود بگیرید.
شما بهتر از هرکسی میتوانید از سکوت کودکتان هم، مشکلش را بفهمید.حتی بهتر از خودش!
به امید آنکه همهی این فرشتههای زمینی در سلامت کامل جسمی و روحی رشد کنند.
همین حالا برای رشد ریاضی فرزندتان قدم بردارید!
کافیست روی لینک زیر کلیک کنید!